⛈️ Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Narodowego W Poznaniu

Ars una species mille. 150 dzieł na 150-lecie Muzeum Narodowego w Poznaniu ze zbiorów Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, red. D. Suchocka, Poznań 2007 „Kronika Miasta Poznania” (numer: PTPN 1857-2017), 2017 (1) PTPN zostało powołane do życia 12 stycznia 1857 r., pierwotnie pod nazwą: „Towarzystwo Przyjaciół Nauk Poznańskie”. W zamierzeniu twórców miało być krokiem do powołania w Poznaniu uniwersytetu, jednakże wielokrotne prośby mieszkańców regionu do władz pruskich były odrzucane, pomimo wsparcia udzielanego nawet przez pruskie władze miasta ( nadburmistrza Eugena Naumana). Ostatecznie powołana Akademia Królewska rozpoczęła działalność dopiero w 1903 r. Wśród założycieli Towarzystwa znalazły się 42 osoby, w tym zarówno ludzie nauki, jak historyk i językoznawca dr Kazimierz Szulc czy językoznawca ksiądz Franciszek Ksawery Malinowski, jak i ziemianie w postaci hr. Tytusa Działyńskiego i hr. Rogera Raczyńskiego. Pierwszym prezesem został hr. August Cieszkowski, a prezesem honorowym – arcybiskup gnieźnieński i poznański, Leon Przyłuski. Wzorem dla PTPN było istniejące w latach 1800-1831 Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Warszawie. Zgodnie ze statutem przyjętym na spotkaniu założycielskim celem Towarzystwa miało być pielęgnowanie nauki i umiejętności w języku polskim, ale też: publikacja, gromadzenie, wydawanie źródeł i materiałów dotyczących historii Polski, tłumaczenie wybitnych pisarzy, przedruki klasyki piśmiennictwa polskiego, gromadzenie biblioteki oraz zbiorów muzealnych. Ówczesna dewiza PTPN: „unguibus et rostro” (łac. „pazurami i dziobem”) odnosiła się do metod koniecznych dla obrony polskiej kultury i nauki. Towarzystwo w zamierzeniu nie chciało mieszać się w sprawy polityczne, aczkolwiek wiele jego inicjatyw nosiło znamiona prowokacji politycznej – jak np. przyjęcie za jednostkę monetarną, w jakiej miano płacić składkę członkowską, złotego polskiego zamiast obowiązującego w Prusach talara. Źródłem utrzymania PTPN, oprócz wspomnianych składek (24 złp rocznie), były także nabywane przez Towarzystwo papiery wartościowe oraz darowizny zarówno ze strony osób prywatnych, takich jak Maciej Mielżyński czy Roger Raczyński (który udostępnił pomieszczenie w gmachu Biblioteki Raczyńskich), jak i od władz miasta. Wskutek interwencji władz pruskich dość szybko zakazano członkostwa w PTPN czynnym nauczycielom, dlatego też wielu z nich zasilało szeregi Towarzystwa po przejściu na emeryturę, bądź po utracie prawa do kontynuowania kariery gimnazjalnej, wynikłej np. z działalności konspiracyjnej. Pomimo tych niesprzyjających okoliczności, liczba członków stale rosła. Jak celnie zauważył historyk Lech Trzeciakowski – trudno byłoby znaleźć wybitną osobistość w Wielkopolsce, która by nie należała do PTPN. W gronie członków znajdowali się chociażby przyszli twórcy Uniwersytetu Poznańskiego, tacy jak chociażby lekarz, Heliodor Święcicki (zresztą pierwszy rektor Uniwersytetu) czy archeolog, Józef Kostrzewski. W 1911 r. przyjęto z kolei pierwszą kobietę – lekarkę Janinę Żniniewicz. Do PTPN należały także osoby z innych zaborów, malarz Jan Matejko (członek honorowy), pisarz i historyk Józef Ignacy Kraszewski czy historyk i profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego – Michał Bobrzyński. Pod względem organizacyjnym PTPN dzieliło się na wydziały. Początkowo były to Wydział Przyrodniczy oraz Wydział Nauk Historycznych i Moralnych. Z czasem stworzono Wydział Lekarski, a także Wydział Teologiczny oraz Wydział Techniczny. Organem wydawniczym były „Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego” ukazujące się od 1860 r. Pierwszym redaktorem naczelnym był Władysław Niegolewski (syn Andrzeja, znanego z udziału w szarży w wąwozie Somosierra). Wydawano również inne czasopisma w postaci „Nowin Lekarskich” czy „Zapisków Archeologicznych Poznańskich”. Nawiązywano również kontakty z innymi ośrodkami naukowymi z Berlina, Petersburga czy Pragi. W ramach działalności PTPN organizowano wykłady popularyzujące naukę, starano się także tworzyć i rozbudowywać zbiory powołanej w 1857 r. biblioteki – w 1882 r. liczyła ona ok. 60 tys. tomów, a w 1907 r. – ok. 110 tys. tomów. W zasobach Towarzystwa znajdowały się także liczne zbiory archeologiczne, przyrodnicze, etnograficzne, numizmatyczne czy dzieła sztuki. Dużą ich część stanowiły dary, a jednym z największych ofiarodawców był Seweryn Mielżyński, który to przekazał PTPN swoje kolekcje sztuki obejmujące między innymi zbiory odkupione od Edwarda Rastawieckiego oraz należącą do Mielżyńskich Galerię Miłosławską, a także zbiory archeologiczne i numizmatyczne – dlatego też zgromadzone zbiory otrzymały nazwę Muzeum Mielżyńskich. Również z fundacji Seweryna Mielżyńskiego PTPN otrzymało swoją siedzibę zaprojektowaną przez Zygmunta Gorgolewskiego, którą wybudowano w latach 1874-1881. Mieściła się tam biblioteka, ekspozycja muzealna i sala posiedzeń, z kolei mieszkania, stanowiące znaczną część gmachu, były przeznaczone na wynajem, by w ten sposób pokryć koszty utrzymania siedziby. Dzięki obszernej siedzibie organizacja stała się rzeczywistym kulturalnym, naukowym i muzealnym liderem Wielkopolski. W latach 1908-1909 kompleks dzięki ofiarności poznaniaków, a szczególnie Romana Plewkiewicza, został rozbudowany przez znanego architekta Rogera Sławskiego (zresztą członka PTPN), który do dwóch starych oficyn dodał dwie nowe oraz gmach od ulicy (obecnie noszącej imię Seweryna Mielżyńskiego). W tym stanie prezentuje się siedziba PTPN do dzisiaj. Poszczególne skrzydła, otaczające środkowy dziedziniec o nieregularnym kształcie, zostały wzniesione na rzucie prostokątów o różnych wymiarach. Ich bryły są prostopadłościenne, o zróżnicowanej wysokości (wyższe po stronie zachodniej i południowej). Budynek frontowy jest nakryty dachem czterospadowym, krytym dachówką, pozostałe skrzydła – dachami płaskimi lub dwuspadowymi. Częściowo boniowane elewacje skrzydeł wewnętrznych posiadają zróżnicowaną dekorację utrzymaną w stylu neorenesansowym i neobarokowym, z dominującymi motywami półkoliście zamkniętych arkad i wysokich otworów okiennych w części zachodniej oraz pilastrów w części północnej. Na osi pochodzącego z dwóch etapów budowy skrzydła północnego znajduje się monumentalny, dwukondygnacyjny portal z płytkim balkonem na piętrze, zwieńczony trójkątnym frontonem. Najbardziej okazała jest fasada skrzydła frontowego o formach neorenesansowych i neobarokowych. Elewacja jest pięciokondygnacyjna i siedmioosiowa, zwieńczona trójkątnym frontonem o wydatnym, gierowanym gzymsie, flankowanym parami wazonów. W kondygnacji boniowanego parteru dominują szerokie, półkoliście zamknięte otwory okienne, zwieńczone pozornymi klińcami. Podziały pionowe wyznaczają monumentalne pilastry w wielkim porządku, łączące drugą i trzecią kondygnację, a poziome – gzymsy kordonowe. Prostokątne otwory okienne posiadają zróżnicowane obramienia w formie prostych profili zwieńczonych pozornymi klińcami oraz okazałych trójkątnych i półowalnych przerwanych frontonów. Pary prostokątnych okien najwyższej kondygnacji rozdzielają spłaszczone spływy wolutowe. Dominantą kompozycyjną fasady jest monumentalny, dwukondygnacyjny portal na osi, ujęty przyściennymi filarami i zwieńczony przerwanym frontonem, ujmującym środkowe okno drugiego piętra, flankowane spływami wolutowymi i zamknięte od góry przerwanym przyczółkiem z kartuszem herbowym. Na elewacjach wewnętrznych znajdują się liczne tablice pamiątkowe i medaliony związane m. in. z historią towarzystwa oraz poświęcone zasłużonym dla niego osobistościom, takim jak August Cieszkowski, Heliodor Święcicki, Józef Kostrzewski. Po odzyskaniu niepodległości Towarzystwo zmieniało powoli swój charakter, z instytucji naukowej (której miejsce zajął uniwersytet, z pierwszym rektorem ówczesnym prezesem PTPN H. Święcickim) stając się korporacją akademicką. PTPN przekazało również większość swoich zbiorów do Muzeum Wielkopolskiego (obecnie Muzeum Narodowe w Poznaniu) i Muzeum Przyrodniczego (ponadto zbiory archeologiczne przeniesiono do Muzeum Archeologicznego powołanego w latach sześćdziesiątych XX w.). W czasie II wojny światowej zginęło ponad stu członków PTPN, zaś rozproszeniu i częściowemu zniszczeniu uległ księgozbiór biblioteki, zniszczone zostało także archiwum, a gmach Towarzystwa został zdewastowany. Po wojnie jako pierwsza, 16 maja 1945 r. wznowiła działalność Komisja Historyczna PTPN. Przystąpiono równolegle do odbudowy struktur, wracając do badań naukowych, a także wydawano prace naukowe, prowadząc równolegle działania popularyzatorskie i odtwarzając zbiory biblioteczne. W okresie PRL PTPN nadal skupiało wybitnych poznańskich uczonych, w tym okresie na jego czele stali historycy Kazimierz Tymieniecki i Gerard Labuda czy ekonomista Zbigniew Zakrzewski. Wobec nieprzychylnego stosunku ówczesnych władz PTPN utraciło część majątku, odzyskanego po zmianach 1989 r. – co mimo obcięcia dotacji państwowych, pozwoliło na uzyskanie podstaw finansowych do kontynuowania pracy Towarzystwa, które funkcjonuje do dzisiaj. Dzięki temu od ponad 160 lat PTPN odgrywa ważną rolę w świecie poznańskiej nauki, co miało szczególne znaczenie zwłaszcza w okresie zaborów. Jak celnie zauważył L. Trzeciakowski: „W ciągu swego wieloletniego istnienia stworzyło [Towarzystwo] nie tylko wśród elit przekonanie o potrzebie uprawiania i popularyzacji nauki. Z jego grona wyrośli wybitni uczeni i organizatorzy nauki, którzy podjęli dzieło erygowania uniwersytetu. (...) Pamiętać trzeba, że właśnie Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, działając w skrajnie trudnych warunkach zaboru, w codziennej walce o utrzymanie odrębności narodowej podkreślało konieczność nie tylko istnienia świetnie prosperujących organizacji ekonomicznych i oświatowych, ale tworzenia nieprzemijających wartości intelektualnych. “

Oferta Muzeum Narodowego w Poznaniu dla najmłodszych adresowana jest do dzieci w każdym wieku. Zapraszamy na dalszy ciąg cyklu dla maluchów 0-5 lat: „ Z maluchem w Muzeum” (spotkania odbywają się przedpołudniami we wtorki). Dla nieco starszych (5-12 lat) niezmiennie proponujemy cieszącą się popularnością „ Muzealną Akademię

Muzeum im. Mielżyńskich powstało w 1876 roku przy Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk (PTPN). W pierwszym okresie istnienia dominującą rolę odgrywała w nim kolekcja współczesnego malarstwa polskiego. Ekspozycja, początkowo pozytywnie oceniana przez odbiorców, z czasem zaczęła razić brakiem przejrzystości i obecnością dzieł słabej jakości, które trafiły na jej ściany wyłącznie z powodu polskiego pochodzenia. Założone w 1857 roku Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Poznaniu od początku gromadziło zbiory. Początkowo nie były one ani liczne, ani opracowane, a przede wszystkim na skutek braku siedziby stowarzyszenia nie były dostępne dla publiczności. Przełomowe dla historii kolekcji były lata 1870–1876. Wówczas Seweryn Mielżyński (1804–1872) ofiarował Towarzystwu specjalnie zakupioną z myślą o donacji kolekcję Edwarda Rastawieckiego (1804–1879) oraz przekazał działkę na budowę siedziby. Po śmierci donatora do PTPN-u trafiła jego kolekcja. Z powodu obowiązujących wówczas regulacji prawnych i braku osobowości prawnej Towarzystwa, PTPN w 1876 roku zawarło układ ze spadkobiercą donatora, Józefem Mielżyńskim. Ten ostatni oddawał darowane przez Seweryna Mielżyńskiego kolekcje Towarzystwu w użytkowanie do czasu, aż PTPN będzie mógł je zgodnie z prawem nabyć. Powstałe wówczas przy PTPN Muzeum im. Mielżyńskich funkcjonowało w świetle prawa do 1916 roku (kolejnej umowy z rodziną Mielżyńskich) jak muzeum prywatne, zarządzane przez towarzystwo naukowe. Po 1916 roku zbiory przeszły na własność Towarzystwa, a muzeum działało pod nazwą Muzeum Towarzystwa Przyjaciół Nauk im. Mielżyńskich. W skład Muzeum im. Mielżyńskich wchodziły: „galeria artystów i rzeczy polskich”, czyli galeria malarstwa polskiego galeria malarstwa europejskiego tzw. Miłosławska zbiory prehistoryczne/archeologiczne zbiory historyczne/pamiątek historycznych, później zwane kulturalno-historycznymi Gabinet Kraszewskiego zbiory przyrodnicze w latach 1911–1914 zbiory etnograficzne lapidarium na dziedzińcu gmachu PTPN gabinet numizmatyczny i gabinet rycin (nieudostępniane publiczności). Dostępność poszczególnych zbiorów, ich rozwój i ekspozycję wyznaczały dwa okresy: lata 1881–1908: ekspozycja w pierwszym gmachu PTPN, składającym się z budynku frontowego oraz skrzydła zachodniego (podwórzowego, przeznaczonego na zbiory i bibliotekę); lata 1908–1924: ekspozycja w powiększonym o nowe skrzydła (północne i wschodnie) gmachu Towarzystwa. Otwarcie Muzeum im. Mielżyńskich było wielkim wydarzeniem w stolicy Wielkopolski. Pierwsze w Poznaniu publiczne muzeum z przestronną galerią malarstwa tłumnie zwiedzali zarówno Polacy, jak i Niemcy. Muzeum im. Mielżyńskich ożywiło działalność społeczności niemieckiej i w dłuższej perspektywie doprowadziło do otwarcia niemieckich instytucji: najpierw Muzeum Prowincji przy Towarzystwie Historycznym (1894), później w nowym, reprezentacyjnym gmachu Kaiser-Friedrich-Museum (1904). Galerie malarstwa W działalności Muzeum im. Mielżyńskich od początku kładziono nacisk na prezentację sztuki polskiej. Mniejszą uwagę przykładano do pozostałych zbiorów. Galeria malarstwa jako pierwsza (w latach 1888–1889) doczekała się katalogu – dwuczęściowego polsko-niemieckiego przewodnika autorstwa konserwatora Muzeum Bolesława Erzepkiego. Dysproporcja w traktowaniu poszczególnych kolekcji wynikała z chęci podkreślenia przełomowego charakteru „Galerii artystów i rzeczy polskich”, w niektórych wypowiedziach tuż po otwarciu nazywanej Galerią Narodową, bądź Muzeum Narodowym. Otwarta dla publiczności jako pierwsza (1881) galeria stanowiła spory zbiór polskiego malarstwa o dużym potencjale edukacyjnym. Już na zebraniu publicznym w 1884 roku podkreślano, że jej celem jest ukazanie „historycznego rozwoju malarstwa polskiego od czasów Stanisława Augusta aż do rozkwitu naszej dzisiejszej sztuki”. Taką możliwością nie dysponowało wówczas żadne inne muzeum na ziemiach polskich. Powołane do życia w 1879 roku Muzeum Narodowe w Krakowie w zasadzie dopiero rozpoczęło budowę swojej kolekcji. Istniejące od 1862 roku. Muzeum Sztuk Pięknych w Warszawie od początku borykało się z brakiem siedziby i nie mogło prezentować publiczności swoich zbiorów. „Galeria artystów i rzeczy polskich” zajęła przestronną salę na III piętrze tzw. skrzydła podwórzowego. Projektowana dekoracja – na wzór Sali Rycerskiej na Zamku Królewskim w Warszawie i Sali Posiedzeń warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk – miała się składać z czterdziestu marmurowych biustów zasłużonych Polaków: uczonych, artystów, pisarzy, mecenasów, ale również generałów z czasów wojen napoleońskich i powstania listopadowego. Ostatecznie planów nie zrealizowano, ale Galeria sąsiadowała z Salą posiedzeń Towarzystwa, gdzie znajdowały się wizerunki XIX-wiecznych uczonych wielkopolskich (m. in. Hipolita Cegielskiego, Franciszka Morawskiego, Karola Libelta, Edwarda Raczyńskiego, Tytusa Działyńskiego i Karola Marcinkowskiego), co w jakimś stopniu nawiązywało do pierwotnych zamiarów. Dla pomysłodawcy aranżacji, którym – jak się uznaje – był sekretarz Towarzystwa, mecenas i kolekcjoner, Wawrzyniec Engeström-Benzelstjerna (1829–1910), ważna była nie tyle wartość artystyczna dzieła, ile to, co zostało na nim ukazane. Porządek ekspozycji opierał się na tematyce obrazów, ale nosił również ślady symbolicznej, patriotyczno-historycznej narracji. Ważne miejsce zajmowały w niej sceny z rezurekcji kościuszkowskiej, portrety polskich królów i ważnych postaci historycznych. Aranżację uzupełniały popiersia sławnych Polaków, model Pomnika Pierwszych Piastów w tzw. Złotej Kaplicy w katedrze poznańskiej, model poznańskiego ratusza, a od 1889 roku wmurowany w ściany pomieszczenia gipsowy model Drzwi Gnieźnieńskich (dar Mathiasa Bersohna z Warszawy). W 1910 roku galerie zostały przeniesione do nowego, północnego skrzydła gmachu. W dwunastu salach znalazły się obrazy szkół obcych, następnie przechodziło się do sali artystów polskich, dalej poprzez pokój wieżowy (malarstwo Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego do 1830 roku) do wielkiej sali w starym zachodnim gmachu, gdzie prezentowano polskie obrazy po 1830 roku. Za nową aranżacją kolekcji malarstwa stał konserwator zbiorów, historyk i językoznawca Bolesław Erzepki (1852-1932), który wprowadził znany w galeriach publicznych od XVIII wieku, a rozpowszechniony i wręcz obowiązkowy w muzeach w XIX wieku, porządek szkół narodowych, w obrębie których obrazy są uporządkowane chronologicznie. Ożywienie w działalności galerii przyniosło zatrudnienie w 1914 roku nowego opiekuna, młodego, wykształconego zagranicą historyka sztuki Szczęsnego Dettloffa (1878–1961). Zadbał on o rozwój kolekcji, konserwację przedmiotów, ich naukowe opracowanie i dokumentację fotograficzną. Dettloff próbował wyznaczyć w galerii malarstwa standardy analogiczne do tych, obowiązujących w otwartym w 1904 r. w Poznaniu niemieckim Kaiser-Friedrich-Museum, które szeroko zakrojoną działalnością edukacyjną, wystawienniczą, badawczą, pozostawiło daleko w tyle polskie muzeum. Sukces niemieckiego muzeum wymusił również przemyślenie koncepcji i ekspozycji pozostałych działów Muzeum im. Mielżyńskich. Zbiory archeologiczne Zbiory archeologiczne w 1883 roku. znalazły się na parterze skrzydła wschodniego. Bliżej nieznana ekspozycja opierała się na ustawieniu przedmiotów grupami, wg miejsc ich wydobycia. Rozwój zbiorów wspierała Komisja, następnie Sekcja, wreszcie Wydział Archeologiczny, działające w ramach Towarzystwa, których członkowie (zwłaszcza Bolesław Erzepki, Władysław Jażdżewski, Klemens Koehler, Franciszek Chłapowski) prowadzili prężną działalność wykopaliskową na terenie Wielkopolski, w krótkim czasie doprowadzając do znacznego wzrostu kolekcji PTPN. Pod koniec XIX wieku należały one do największych zbiorów towarzystw w Prusach. Wówczas doczekały się inwentarza, a wkrótce pierwszego opracowania (B. Erzepki, Album zabytków prehistorycznych Wielkiego Księstwa Poznańskiego, t. I, Poznań 1893). W 1910 roku dział archeologiczny zajął parter nowego skrzydła północnego. Przedmioty eksponowano wówczas w porządku chronologicznym, a szafy mieszczące zabytki i same eksponaty po raz pierwszy otrzymały napisy informacyjne. Dział ten szczególnie rozwijał się od 1914 roku, kiedy jego opiekę przejął młody archeolog Józef Kostrzewski (1885–1969), wykształcony w Krakowie i Berlinie. Kostrzewski dbał o muzealne przedmioty, ale także prowadził badania terenowe. W 1917 roku, naśladując pomysł Ericha Blumego (1884–1912), opiekuna działu prehistorycznego Kaiser-Friedrich-Museum, wydał „Odezwę w sprawie inwentaryzacji zabytków prehistorycznych”, wraz z kwestionariuszem, przeznaczone dla wielkopolskich duchownych i ziemian, amatorsko zajmujących się wykopaliskami. Zbiór pamiątek narodowych/kulturalno-historyczny i gabinet Kraszewskiego W 1883 roku udostępniono niewielki zbiór pamiątek narodowych. Kolekcja ta, nazywana przez inicjatora i pomysłodawcę jej ekspozycji, Benzelstjerna-Engestroma „zbiorem narodowym”, „zbiorem pamiątek narodowych”, „dzielnicą pamiątek i wspomnień naszych ojczystych” prezentowała się wyjątkowo skromnie. W jej skład wchodziły pojedyncze egzemplarze broni i przedmioty dawnego rzemiosła. Pomysłodawca podkreślał powiązania przedmiotów z wydarzeniami i postaciami historycznymi. W połowie lat 80. XIX wieku brzmiało to już nieco anachronicznie i nawiązywało do kolekcjonerstwa militariów oraz rzemiosła artystycznego z pierwszej połowy stulecia. Dopiero po 1910 roku Bolesław Erzepki przystąpił do sporządzania inwentarza działu, określając go mianem zbioru „przedmiotów i zabytków sztuki działu kulturalno-historycznego”. Zmiana w nazwie wynikała z innego podejścia nowego opiekuna do posiadanych przedmiotów. Była też kalką językową z niemieckiego. Zbiory kulturalno-historyczne to charakterystyczny rys muzealnictwa niemieckiego drugiej połowy XIX wieku. Kolekcje o takiej nazwie (kulturgeschichtliche) wyodrębniły się ze zbiorów starożytniczych. Symboliczna zmiana dokonała się w statucie Germanishes Nationalmuseum w Norymberdze, gdzie w 1869 roku. słowo „Altertum” (starożytnictwo) zastąpiono słowem „Kulturgeschichte” (historia kultury), definiując obszar zainteresowania muzeum. Takie zbiory zawierały wszelkie przedmioty związane z historią państwa lub regionu, przy czym dzieła sztuk, czy rzemiosło artystyczne – inaczej niż w muzeach mu poświęconych (Kunstgewerbe Museum) – uznawano tu za zabytek historii. W ten sposób traktował je również Erzepki. Inspiracją musiała tu być także ekspozycja w Kaiser-Friedrich-Museum, gdzie jedną z sal zajmowały zbiory kulturalno-historyczne Prowincji Poznańskiej. W 1885 roku w sąsiedztwie Galerii miłosławskiej zaaranżowano Gabinet Kraszewskiego, czyli zbiór przedmiotów, jakie sławny pisarz otrzymał od rodaków w 1879 roku z okazji pięćdziesięciolecia pracy literackiej. Aranżacja pomieszczenia miała przypominać wypełnioną pamiątkami pracownię pisarza. Inne zbiory Zbiory przyrodnicze Muzeum od początku prezentowane były w małych i niewygodnych pomieszczeniach. Choć stopniowo wzbogacały się o wybitne okazy (np. zbiór minerałów jednego z twórców nowoczesnej geologii Abrahama Gottloba Wernera, zakupiony i darowany PTPN-owi przez Józefa Łubieńskiego) nie były inwentaryzowane. Dopiero pod opieką wziętego lekarza o międzynarodowej sławie, Franciszka Chłapowskiego w latach 80. XIX wieku zaczęły się znacznie powiększać, notując największy rozwój ze wszystkich kolekcji Muzeum. Do 1918 roku nie doczekały się jednak odpowiedniej przestrzeni, prezentowano je w suterenach, posegregowane tematycznie na: paleontologię, mineralogię, kości i szczątki zwierząt krajowych, zoologię, korale i gąbki kopalne krajowe oraz botanikę i owady. W latach 1911–1914 w gmachu PTPN prezentowano również zbiory etnograficzne, formalnie należące do powstałego w 1910 roku w Poznaniu Towarzystwa Ludoznawczego. Oprócz dużego zbioru strojów i mebli Bambrów (potomków osadników sprowadzonych w XVIII wieku z okolic Bambergu do podpoznańskich wsi), prezentowano meble i stroje z różnych zakątków Wielkopolski, Śląska, Kujaw, także Mazowsza, Galicji i Ukrainy. Rolę przestrzeni ekspozycyjnej pełnił również dziedziniec PTPN, który po przebudowie z początku XX wieku mieścił zarówno pamiątkowe tablice ( Odsieczy Wiedeńskiej, Fryderyka Chopina), posąg Adama Mickiewicza, ale także kartusze z kościoła karmelitańskiego, rzeźbę Madonny z bliżej nieokreślonej świątyni oraz pradziejowy grób skrzynkowy przeniesiony z Tuczna na Kujawach. Zmiany, jakie w ekspozycji poszczególnych działów Muzeum im. Mielżyńskich wprowadzili na początku XX wieku Bolesław Erzepki, Szczęsny Dettloff i Józef Kostrzewski wynikały z anachronizmu wcześniejszych prezentacji. Nie odpowiadały one ani ówczesnym wymogom naukowym, ani nie przyciągały do muzeum szerszej publiczności. Podczas gdy niemieckie Kaiser-Friedrich-Museum przyciągało rocznie ok. 80 000 zwiedzających, Muzeum im. Mielżyńskich odwiedzało ledwie 1000–1200 osób. Obok zmian w ekspozycji stałej, zaczęto organizować wystawy czasowe. W listopadzie 1917 r. w Muzeum im. Mielżyńskich otwarto pierwsze: wystawę w stulecie śmierci Tadeusza Kościuszki oraz wystawę dzieł malarstwa polskiego ku uczczenia pamięci Józefa Brandta i Alfreda Wierusz Kowalskiego. Po odzyskaniu niepodległości, na bazie zbiorów niemieckiego Kaiser-Friedrich-Museum utworzono w Poznaniu Muzeum Wielkopolskie. PTPN przekazał do depozytu tej instytucji zbiory Muzeum im. Mielżyńskich. W gmachu Towarzystwa pozostały zbiory archeologiczne jako Oddział Prehistoryczny Muzeum Wielkopolskiego. Zbiory przyrodnicze również jako oddział Muzeum Wielkopolskiego prezentowano w pawilonie na terenie Starego ZOO. Podstawowe źródła i literatura Sz. Dettloff, Przechadzka w Muzeum Mielżyńskich. Popularny przewodnik po zbiorach Towarzystwa Przyj. Nauk, Poznań 1917 B. Erzepki, Katalog Galeryi obrazów w Muzeum im. Mielżyńskich Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego/ Katalog der Gemäldegalerie im. Gr. Mielżyński’sches Museum der Towarzystwo Przyjaciół Nauk zu Posen, Poznań 1889 A. Jagielska-Burduk, W. Szafrański, M. A. Górska, Wirtualna Galeria im. Mielżyńskich. Historia – idea – prawo, Poznań 2013 J. Kaczmarek, Organizacja badań i ochrony zabytków archeologicznych w Poznaniu (1720-1954), Poznań 1996 Katalog dzieł malarstwa, rysunku lawowanego i rzeźby ze zbiorów Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, red. D. Suchocka, Poznań 2008 K. Kłudkiewicz, Muzeum im. Mielżyńskich versus Kaiser Friedrich Museum w Poznaniu. Współistnienie polskiego i niemieckiego muzeum sztuki na przełomie XIX i XX wieku, w: Muzeum a pamięć – forma, produkcja, miejsce, red. T. F. de Rosset, A. Tołysz, E. Bednarz Doiczmanowa, Warszawa 2018, 99-112 „Kronika Miasta Poznania” (numer: PTPN 1857–2017), 2017 (1) „Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego”, 1857-1927 (1-50) Burzliwa historia poznańskiego Muzeum Narodowego. Muzeum Narodowe w Poznaniu jest jednym z najstarszych i największych tego typu obiektów w Polsce. Początki działalności muzealnej na tym terenie sięgają 1857 r., kiedy to w Księstwie Poznańskim Towarzystwo Przyjaciół Nauk utworzyło Muzeum Starożytności Polskich i Słowiańskich.

foto – Autorstwa Radomil talk – Praca własna, CC BY-SA Jak przystało na miasta, które w historii Polski odegrały znacząca rolę, również Poznań ma miejsce gromadzenia artefaktów związanych z historią zarówno miasta, jak również Polski. Tym miejscem jest Muzeum Narodowe. W przypadku Poznania obiekt taki jak Muzeum Narodowe zasługuje na szczególna pozycję. A jest to za sprawą tego, że pomimo polskich korzeni, nierozerwalnie związanych z historią powstania państwa polskiego, przez wiele lat miasto znajdowało się w rękach niemieckich i poddawane było szczególnie intensywnej germanizacji. Ponadto miasto było głównym ośrodkiem jedynego Polskiego zwycięskiego powstania, jakim było Powstanie Wielkopolskie z przełomu lat 1918-1919. 1. Historia powstania Muzeum Narodowego w Poznaniu sięga czasów zaboru pruskiego i związana jest rokiem 1857, kiedy to przy Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk powstały zaczątki późniejszego muzeum, jako Muzeum Starożytności Polskich i Słowiańskich w Wielkim Księstwie Poznańskim. 2. Kolejnym przyczynkiem do budowania w przyszłości muzeum, były działania władz niemieckich organizujących w Poznaniu różnego rodzaju placówki muzealne z najważniejszą z nich jaką było Muzeum Cesarza Fryderyka III. Było to ważne, ponieważ to muzeum otrzymało na swoją siedzibę budynek położony przy Placu Wolności. 3. W 1919 roku Poznań powrócił w granice nowego niepodległego państwa polskiego, a wraz z tym faktem zdecydowana większość dawnych niemieckich instytucji przeszła w ręce Polaków. 4. Budynek wraz z mieszczącym się w nim Muzeum Cesarza Fryderyka został zaadaptowany na potrzeby muzealnictwa polskiego i przemianowano go na Muzeum Wielkopolskie. 5. Podczas II wojny światowej i ponownemu wejściu Niemców do Poznania, przywrócono wielu placówkom dawne nazwy niemieckie. Wrócono także do nazwy Muzeum Cesarza Franciszka III. Część najcenniejszych zbiorów Niemcy wywieźli z Poznania, a tego czego im się nie udało, uległo zniszczeniu w czasie działań wojennych 1945 roku. Należy pamiętać, że Poznań został ogłoszony przez Hitlera twierdzą, mającą bronić się do samego końca. 6. Po wojnie, w roku 1950 Muzeum Wielkopolskie przemianowane zostało na Muzeum Narodowe w Poznaniu. 7. Muzeum Narodowe w Poznaniu posiada również swoje zamiejscowe oddziały między innymi w Gołuchowie, Rogalinie, Śmiełowie oraz placówki rozsiane na ternie miasta Poznania. 8. W początkach nowego tysiąclecia w zbiorach poznańskiego Muzeum Narodowego znajdowało się ponad 300 tysięcy obiektów. 9. Muzeum poza swoją zasadniczą rolą sprawuje także działania edukacyjne w ramach lekcji muzealnych, warsztatów i wielu różnych imprez stacjonarnych i tymczasowych. 10. Muzeum uczestniczy w cyklicznej ogólnopolskiej akcji, jaką jest „Noc Muzeów”, organizując w tym czasie wiele ciekawych przedsięwzięć.

Muzeum Zamek w Gołuchowie. Aleje Marcinkowskiego 9. 61-745 Poznań. tel: +48 61 85 68 000. email: mnp@mnp.art.pl. Kierownik Sekcji Zamówień Publicznych: Agnieszka Kurkiewicz tel.: +48 61 85 68 048 tel. komórkowy: +48 885 500 456 e-mail: a.kurkiewicz@mnp.art.pl Specjalista ds. zamówień publicznych Ewa Skrzypczak tel.: +48 61 85 68
Gdyby nie Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, nie byłoby w Poznaniu pierwszego na świecie pomnika Adama Mickiewicza, Muzeum Narodowego, Muzeum Archeologicznego i Uniwersytetu Poznańskiego. Nie byłoby też wspaniałej siedziby Towarzystwa przy ul. Mielżyńskiego, jednego z najpiękniejszych gmachów publicznych w mieście z kameralnym, zielonym dziedzińcem, oazą ciszy, spokoju i kontemplacji w środku gwarnego i zatłoczonego centrum. Towarzystwo powołali w 1857 roku znakomici przedstawiciele wielkopolskich elit: arystokraci, ziemianie, lekarze, historycy, prawnicy, ekonomiści i filozofowie. Ich zamysłem było utworzenie ośrodka polskości w coraz bardziej pruskim Poznaniu i ochrona polskiej kultury przed agresywnymi działaniami zaborcy. Towarzystwo prowadziło szeroką działalność naukową i wydawniczą, a dzięki hojnym donatorom gromadziło coraz większe i wartościowsze zbiory biblioteczne i muzealne, które wkrótce – za sprawą bogatych sponsorów – mogło umieścić w nowym budynku pełniącym, prócz statutowych naukowych, także funkcje biblioteczne, wystawiennicze i muzealne. Po odzyskaniu niepodległości zbiory muzealne stały się zaczątkiem Muzeum Narodowego w Poznaniu, zbiory starożytności – Muzeum Archeologicznego, a stanowcza i konsekwentna aktywność członków Towarzystwa doprowadziła do utworzenia długo wyczekiwanego w mieście uniwersytetu, którego pierwszym rektorem został ówczesny prezes PTPN Heliodor Święcicki. Po powstaniu uczelni Towarzystwo zaniechało prowadzenia intensywnych badań naukowych, słusznie oddając pola nowopowstałej szkole wyższej. PTPN pozostało korporacją zrzeszającą uczonych z różnych środowisk i tak jest do dzisiaj. Trudno o piękniejszą kartę w dziejach Poznania. Do 2007 roku Towarzystwo miało prawie 4,5 tys. członków. A zostać członkiem PTPN nie jest wcale łatwo, nie można tak po prostu przyjść i się zapisać. Trzeba mieć stosowny dorobek naukowy, a wśród członków Towarzystwa musi znaleźć się osoba lub osoby, które zechcą taką kandydaturę zarekomendować władzom PTPN. Dopiero wówczas można wejść do grona znaczących dla nauki, kultury i miasta osobistości. Żadna, nawet najbogatsza kolekcja materiałów archiwalnych nie odda imponujących dziejów PTPN. Warto jednak próbować! Publikowane obiekty pochodzą ze zbiorów Biblioteki PTPN. Danuta Bartkowiak Sortuj: Wyświetlam 192 wyniki Plan działki przy ul. Mylnej (dzisiaj Mielżyńskiego) zakupionej przez Seweryna Mielżyńskiego w 1872 roku i przekazanej Towarzystwu Przyjaciół Nauk (dzisiaj PTPN) z przeznaczeniem na muzeum i bibliotekę 1872 Obiekt złożony Odezwa od Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego 1872 Fasada skrzydła biblioteczno-muzealnego gmachu PTPN, projekt Zygmunta Gorgolewskiego z 1872 roku 1872 Rzut piwnic skrzydeł dziedzińcowych gmachu biblioteczno-muzealnego PTPN, projekt Zygmunta Gorgolewskiego z 1872 roku 1872 Rzut parteru skrzydeł dziedzińcowych gmachu biblioteczno-muzealnego PTPN, projekt Zygmunta Gorgolewskiego z 1872 roku 1872 Rzut półpiętra skrzydeł dziedzińcowych gmachu biblioteczno-muzealnego PTPN, projekt Zygmunta Gorgolewskiego z 1872 roku 1872 Rzut pierwszego piętra z galerią obrazów skrzydeł dziedzińcowych gmachu biblioteczno-muzealnego PTPN, projekt Zygmunta Gorgolewskiego z 1872 roku 1872 Gmach Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowany według projektu Zygmunta Gorgolewskiego 1881–1890 Projekt fasady budynku frontowego PTPN arch. Zygmunta Gorgolewskiego Gmach Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, kamienica frontowa według projektu Zygmunta Gorgolewskiego 1883–1906 Gmach Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, kamienica frontowa według projektu Zygmunta Gorgolewskiego 1883–1906 Plan rozmieszczenia zbiorów w Muzeum Przyrodniczym PTPN Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1883–1884 Galeria sztuki w gmachu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1883–1884 Jedno z wnętrz gmachu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk Projekt rozbudowy gmachu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk arch. Rogera Sławskiego; rzut parteru Projekt rozbudowy gmachu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk arch. Rogera Sławskiego uzupełniony przez Stanisława Mieczkowskiego; rzut parteru Projekt rozbudowy gmachu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk arch. Rogera Sławskiego; rzut pierwszego piętra Projekt rozbudowy gmachu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk arch. Rogera Sławskiego; rzut drugiego piętra Projekt fasady nowej kamienicy frontowej gmachu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk arch. Rogera Sławskiego Projekt rozbudowy gmachu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk arch. Rogera Sławskiego; rzut trzeciego i czwartego piętra kamienicy frontowej z oficynami Projekt rozbudowy gmachu Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk arch. Rogera Sławskiego; rzut poddasza (stropy?) kamienicy frontowej z oficynami Rzut parteru kamienicy frontowej PTPN, projekt Rogera Sławskiego z 1907 roku, wersja wykonawcza sygnowana przez Stanisława Mieczkowskiego Kamienica frontowa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowana według projektu Rogera Sławskiego Dziedziniec gmachu PTPN z nowym skrzydłem oficyny według projektu Rogera Sławskiego i pomnikiem Adama Mickiewicza dłuta Władysława Oleszczyńskiego 1919–1920 Dziedziniec gmachu PTPN z nowym skrzydłem oficyny według projektu Rogera Sławskiego i pomnikiem Adama Mickiewicza dłuta Władysława Oleszczyńskiego 1919–1920 Pomnika Adama Mickiewicza dłuta Władysława Oleszczyńskiego na dziedzińcu PTPN 1919–1920 Tablica dłuta Władysława Marcinkowskiego upamiętniająca Fryderyka Chopina w stulecie urodzin zawieszona na elewacji dziedzińca gmachu PTPN 1910–1939 Kamienica frontowa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w czasie II wojny światowej 1939–1945 Uszkodzona w czasie II wojny światowej fasada kamienicy frontowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowanej według projektu Rogera Sławskiego 1945–1950 Uszkodzona w czasie II wojny światowej fasada kamienicy frontowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowanej według projektu Rogera Sławskiego 1945–1950 Uszkodzona w czasie II wojny światowej fasada kamienicy frontowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowanej według projektu Rogera Sławskiego 1945–1950 Tympanon kamienicy frontowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowanej według projektu Rogera Sławskiego 1945–1949 Dziedziniec gmachu PTPN z nowym skrzydłem oficyny według projektu Rogera Sławskiego 1945–1949 Fragment północnego skrzydła oficyny zamykającej dziedziniec gmachu PTPN zbudowanej według projektu Rogera Sławskiego 1945–1949 Wejście do Muzeum Prehistorycznego Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w starszej części gmachu 1945–1949 Kamienica frontowa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowana według projektu Rogera Sławskiego Kamienica frontowa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowana według projektu Rogera Sławskiego Kamienica frontowa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowana według projektu Rogera Sławskiego Kamienica frontowa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowana według projektu Rogera Sławskiego Kamienica frontowa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowana według projektu Rogera Sławskiego Kamienica frontowa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowana według projektu Rogera Sławskiego Neobarokowa oprawa portalu bramy przejazdowej kamienicy frontowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowanej według projektu Rogera Sławskiego Neobarokowa oprawa portalu bramy przejazdowej kamienicy frontowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk zbudowanej według projektu Rogera Sławskiego Nowe skrzydło oficyny gmachu PTPN zbudowane według projektu Rogera Sławskiego Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w starszej części gmachu zbudowanej według projektu Zygmunta Gorgolewskiego Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w starszej części gmachu zbudowanej według projektu Zygmunta Gorgolewskiego Maria Markiewicz w pracowni biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1945–1952 Wanda Jarosławska w pracowni biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1945–1952 Zniszczony w czasie działań wojennych księgozbiór biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w holu biblioteki 1946 Czytelnia biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1925–1962 Czytelnia biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1925–1962 Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1925–1962 Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1925–1962 Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1925–1962 Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1925–1962 Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1925–1962 Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1925–1962 Czytelnia biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1955 Czytelnia biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1955 Biblioteka Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1955 Katalog biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1955 Okolicznościowa wystawa w gmachu PTPN z okazji konfonferencji naukowo-dyskusyjnej poświęconej Krzysztofowi Opalińskiemu Okolicznościowa wystawa w gmachu PTPN z okazji konfonferencji naukowo-dyskusyjnej poświęconej Krzysztofowi Opalińskiemu Okolicznościowa wystawa w gmachu PTPN z okazji konfonferencji naukowo-dyskusyjnej poświęconej Krzysztofowi Opalińskiemu Posiedzenie konferencji naukowo-dyskusyjnej poświęconej Krzysztofowi Opalińskiemu w gmachu PTPN Posiedzenie konferencji naukowo-dyskusyjnej poświęconej Krzysztofowi Opalińskiemu w gmachu PTPN Odczyt prof. Giovanni Maver`a o Mickiewiczu i Mazzinim w sali Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk Odczyt prof. Giovanni Maver`a o Mickiewiczu i Mazzinim w sali Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk Odczyt prof. Giovanni Maver`a o Mickiewiczu i Mazzinim w sali Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk Odczyt prof. Giovanni Maver`a o Mickiewiczu i Mazzinim w sali Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk Odczyt prof. Giovanni Maver`a o Mickiewiczu i Mazzinim w sali Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk Uroczystości pogrzebowe prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego w gmachu PTPN Uroczystości pogrzebowe prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego w gmachu PTPN Uroczystości pogrzebowe prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego w gmachu PTPN Uroczystości pogrzebowe prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego w gmachu PTPN Uroczystości pogrzebowe prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego w gmachu PTPN Uroczystości pogrzebowe prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego w gmachu PTPN Pogrzeb prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb prawnika, rektora Uniwersytetu Poznańskiego i prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Lisowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Uroczystości pogrzebowe dziekana Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego w Auli Uniwersyteckiej Uroczystości pogrzebowe dziekana Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego w Auli Uniwersyteckiej Uroczystości pogrzebowe dziekana Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego w Auli Uniwersyteckiej Uroczystości pogrzebowe dziekana Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego w Auli Uniwersyteckiej Pogrzeb historyka, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb historyka, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb historyka, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb historyka, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb historyka, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb historyka, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb historyka, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb historyka, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Pogrzeb historyka, prezesa Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk prof. dr. Zygmunta Wojciechowskiego na cmentarzu Jana Vianneya na Podolanach Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Obchody stulecia Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Auli Uniwersyteckiej Otwarcie wystawy jubileuszowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w ratuszu w stulecie istnienia Towarzystwa Otwarcie wystawy jubileuszowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w ratuszu w stulecie istnienia Towarzystwa Otwarcie wystawy jubileuszowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w ratuszu w stulecie istnienia Towarzystwa Otwarcie wystawy jubileuszowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w ratuszu w stulecie istnienia Towarzystwa Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej Franciszek Frąckowiak otwiera wystawę jubileuszową PTPN w ratuszu Otwarcie wystawy jubileuszowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w ratuszu w stulecie istnienia Towarzystwa Otwarcie wystawy jubileuszowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w ratuszu w stulecie istnienia Towarzystwa Otwarcie wystawy jubileuszowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w ratuszu w stulecie istnienia Towarzystwa Otwarcie wystawy jubileuszowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w ratuszu w stulecie istnienia Towarzystwa Otwarcie wystawy jubileuszowej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w ratuszu w stulecie istnienia Towarzystwa Władysław Bentkowski (1817-1887), dziennikarz, polityk, poseł do sejmu pruskiego w Berlinie, po śmierci Hipolita Cegielskiego zarządca jego majątku, działacz PTPN Władysław Bentkowski (1817-1887), dziennikarz, polityk, poseł do sejmu pruskiego w Berlinie, po śmierci Hipolita Cegielskiego zarządca jego majątku, działacz PTPN Zygmunt Celichowski (1845-1923), bibliotekarz, historyk, wydawca, przewodniczący Wydziału Historyczno-Literackiego PTPN, redaktor „Roczników PTPN" 1910–1920 Stanisław Bodniak (1897-1952), historyk, profesor Uniwersytetu Poznańskiego, dyrektor Biblioteki Kórnickiej od 1930 roku do śmierci, członek PTPN 1930–1940 Franciszek Chłapowski (1846-1923), lekarz, profesor Uniwersytetu Poznańskiego, kierownik wydziałów Lekrskiego i Przyrodniczego PTPN, współorganizator Muzeum Przyrodniczego Towarzystwa (od 1913 roku nosi jego imię) Władysław Longin Chotkowski (1843-1926), ksiądz, historyk Kościoła, wikariusz przy kościele św. Marcina, później profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek PTPN Władysław Longin Chotkowski (1843-1926), ksiądz, historyk Kościoła, wikariusz przy kościele św. Marcina, później profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek PTPN Hipolit Cegielski (1813-1868), filolog, nauczyciel, przemysłowiec, działacz społeczny, dziennikarz i polityk, wiceprezes PTPN 1850–1860 Ignacy Chrzanowski (1866-1940), historyk literatury, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1899 roku członek PTPN Wojciech Prawdzic Cybulski (1808-1867), językoznawca, slawista, profesor uniwersytetów w Berlinie i Wrocławiu, poseł do sejmu pruskiego w Berlinie, członek PTPN Stanisław Dobrzycki (1875-1931), historyk literatury, slawista, dziekan Wydziału Filozoficznego, później rektor i prorektor Uniwersytetu Poznańskiego, członek i sekretarz generalny (1923-26) PTPN 1930 Adam Tytus Działyński (1796-1861), hrabia, działacz polityczny, mecenas sztuki, wydawca, współzałożyciel i prezes PTPN 1861 Wawrzyniec Stanisław Bonawentura Benzelstjerna Engeström (1829-1910), arystokrata, poeta, literat, tłumacz, filantrop, wieloletni sekretarz Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk 1900–1910 Ludwik Hiacynt Gąsiorowski (1807-1863), lekarz, historyk medycyny, działacz społeczny, filantrop, współpracownik Karola Marcinkowskiego, członek zarządu PTPN 1850–1860 Tadeusz Grabowski (1871-1960), historyk literatury, profesor uniwersytetów Jagiellońskiego i Poznańskiego, członek PAU i PTPN Jan Gabriel Grochmalicki (1883-1936), profesor, zoolog, w latach 1926-28 rektor Uniwersytetu Poznańskiego, związany z PTPN 1926–1928 Jan Gabriel Grochmalicki (1883-1936), profesor, zoolog, w latach 1926-28 rektor Uniwersytetu Poznańskiego, członek, a w latach 1924-27 sekretarz PTPN 1924 Kazimierz Gawęcki (1915-2003), chemik rolny, zoolog, profesor, w latach 1954-59 rektor Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu, członek PTPN 1955–1965 Karol Gustaw Jonscher (1889-1955), lekarz, twórca poznańskiej pediatrii, profesor i prorektor Uniwersytetu Poznańskiego, członek PTPN 1945–1955 Autoportret Marian Jaroczyński (1819-1901), malarza, rzeźbiarza i grafika, nauczyciela gimnazjalnego, członka PTPN 1889 Stanisław Karwowski herbu Pniejnia (1848-1917), profesor, historyk, geograf, lingwista, publicysta, działacz społeczny w Wielkopolsce i na Śląsku, wiceprezes PTPN 1910–1917 Bolesław Wiktor Wicherkiewicz (1847-1915), okulista, współzałożyciel i pierwszy redaktor naczelny „Nowin Lekarskich", profesor UJ, sekretarz, w latach 1889-96 kierownik Wydziału Lekarskiego, w latach 1892-96 wiceprezes PTPN 1905–1915 Wojciech Kętrzyński (Adalbert von Winkler; 1838-1918), historyk, bibliotekarz Działyńskiego w Kórniku, od 1869 roku członek honorowy PTPN, wieloletni dyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie Adam Ferdynand Karwowski z Karwowa herbu Pniejnia (1873-1933), profesor dermatologii i wenerologii Uniwersytetu Poznańskiego, lekarz, pierwszy kierownik Kliniki Dermatologicznej Szpitala Miejskiego w Poznaniu (1921-33), członek PTPN Witold Maciej Kapuściński (1882-1951), okulista, profesor i dziekan Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego (później Akademii Medycznej), prezes Polskiego Towarzystwa Okulistycznego i Wydziału Lekarskiego PTPN Gerard Labuda (1916-2010), historyk, mediewista, rektor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (1962-65), członek, wieloletni sekretarz, w latach 1972-75 i 1980-81 prezes PTPN Edward Likowski (1836-1915), ksiądz, historyk Kościoła, biskup pomocniczy poznański w latach 1887–1914, arcybiskup metropolita gnieźnieński i poznański oraz prymas Polski (1914-15), w latach 1895-1915 prezes PTPN Walery Łebiński (1862-1915), literat, dziennikarz, publicysta, społecznik, członek PTPN 1900–1910 Władysław Łebiński (1840–1907), filozof, działacz polityczny, społecznik, dziennikarz, właściciel drukarni w Poznaniu, powstaniec styczniowy, w latach 1896–1907 redaktor „Dziennika Poznańskiego", członek, a w latach 1 1885–1907 Józef Łukaszewicz (1797-1873), historyk, publicysta, bibliotekarz w Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu, archiwista i wydawca, członek PTPN Edward Feliks Lubicz-Niezabitowski (1875-1946), zoolog, lekarz, profesor anatomii i histologii zwierząt domowych na Wydziale Rolniczo–Leśnym i rektor UP, członek i przewodniczący Komisji Matematyczno-Przyrodniczej PTPN 1925–1946 Henryk Mańkowski (1872-1924), numizmatyk i kolekcjoner monet, Towarzystwa Numizmatycznego w Krakowie, członek zwyczajny PTPN od 1893 roku do śmierci 1914–1924 Roman May (1846-1887), filozof, chemik, przemysłowiec, właściciel fabryki nawozów sztucznych najpierw na Starołęce, później w Luboniu, cżłonek PTPN, kierownik zbiorów przyrodniczych Towarzystwa 1880–1887 Teodor Teofil Matecki (1810-1886), lekarz chirurg, działacz społeczny, współzałożyciel, w latach 1858–75 skarbnik, a następnie do końća życia wiceprezes PTPN, kierował wydziałami Przyrodniczym i Lekarskim Towarzystwa 1850–1875 Teodor Teofil Matecki (1810-1886), lekarz chirurg, działacz społeczny, współzałożyciel, w latach 1858–75 skarbnik, a następnie do końća życia wiceprezes PTPN, kierował wydziałami Przyrodniczym i Lekarskim Towarzystwa 1850–1865 Bolesław Wiktor Wicherkiewicz (1847-1915), okulista, profesor UJ, członek i wiceprezes PTPN 1900–1910 Marceli Motty (1818-1898), nauczyciel, pisarz, autor Przechadzek po mieście, członek i wiceprezes PTPN 1860–1870 Stanisław Pawłowski (1882-1940 rozstrzelany w Forcie VII), geograf, rektor Uniwersytetu Poznańskiego, członek i wiceprezes PTPN 1930–1940 Jan Gabriel Piotrowicz (1861-1945), ksiądz, wikariusz kościoła św. Wojciecha, proboszcz w Gnieźnie, członek PTPN 1900–1920 Portret Antoniego Poplińskiego (1796-1868), polonisty, nauczyciela, dziennikarza, wydawcy, księgarza, od 1852 roku dyrektora Biblioteki Raczyńskich, związanego z PTPN 1868 Gustaw Eugeniusz Potworowski (1800-1860), ziemianin, powstaniec listopadowy, polityk, działacz gospodarczy, poseł na sejm pruski, członek PTPN Władysław Rabski (1865-1925), dr filozofii, krytyk literacki i teatralny, publicysta, pisarz, redaktor "Dziennika Poznańskiego" i "Przeglądu Poznańskiego", członek PTPN Maria Różkowska (1899-1979), biolog, paleontolog, profesor UP, specjalistka od koralowców, członkini PTPN Jan Rutkowski (1886-1949), historyk, profesor Uniwersytetu Poznańskiego, członek i wiceprezes PTPN Cyryl Ratajski (1875-1942), prawnik, polityk i samorządowiec, prezydent Poznania, minister spraw wewnętrznych w rządzie Władysława Grabskiego, członek PTPN Stanisław Bolesław Szenic (?) (1831-1903), filozof, przyrodnik, profesor gimnazjów w Śremie i Poznaniu, członek założyciel PTPN Jerzy Wojciech Szulczewski (1879-1969), nauczyciel, przyrodnik i etnograf, powstaniec wielkopolski, pracownik naukowy Muzeum Wielkopolskiego i Ogrodu Botanicznego w Poznaniu Roger Sławski (1871-1963), architekt, naczelny architekt Powszechnej Wystawy Krajowej, autor projektu gmachu PTPN, członek Towarzystwa 1920–1930 Jerzy Suszko (1889-1972), chemik, profesor, w latach 1952-56 rektor Uniwersytetu Poznańskiego, członek i wiceprezes PTPN Ignacy Warmiński (1850-1909), ksiądz, profesor seminarium duchownego w Gnieźnie i Poznaniu, historyk, nauczyciel gimnazjalny, członek PTPN Adam Marcin Jakub Wodziczko (1887-1948), biolog, botanik, profesor Uniwersytetu Poznańskiego, twórca fizjotaktyki, członek PTPN Piotr Wawrzyniak (1849-1910), ksiądz, proboszcz w Śremie i Mogilnie, działacz społeczny i gospodarczy, członek PTPN Józef Witkowski herbu Poraj (1892-1976), astronom, geofizyk, astrofizyk, dyrektor Obserwatorium Astronomicznego UP, członek PTPN 1930–1939 Władysław Stanisław Michał Łebiński (1840-1907), filozof, literat, dziennikarz, redaktor naczelny "Dziennika Poznańskiego", właściciel drukarni w Poznaniu, członek PTPN 1885–1900 Wyświetlam 192 wyniki
Chełmoński — dzieła wybrane. Dr Arkadiusz Krawczyk przybliży sylwetkę malarza, uznawanego za najważniejszego twórcę realizmu w sztuce polskiej, na tle ówczesnego życia artystycznego. Zaprezentuje także inne dzieła Chełmońskiego, znajdujące się w kolekcji Muzeum NArodowego w Poznaniu. Prowadzenie wykładu: dr Arkadiusz Krawczyk.

Największy sklep z książkami w Polsce Antykwariat i Księgarnia Tezeusza jest liderem branży antykwarycznej i największym repertuarowo sklepem internetowym z książkami w Polsce. Jesteśmy największym sprzedawcą książek używanych na Allegro i drugim sprzedawcą książek w ogóle. W ofercie mamy 300 tys. Tytułów książek używanych i kolekcjonerskich, w tym 100 tys. nowych. Nasz sklep mieści się w Lubniu, 300 m od Zakopianki w stronę Mszany Dolnej. Znajdziesz u nas niemal każdy tytuł z ostatnich 70 lat. Nasze konto na Allegro: tezeusz_pl

Muzeum Polskie w Rapperswilu – polskie muzeum historyczne w Rapperswilu, założone w 1870 jako Muzeum Narodowe Polskie z inicjatywy Agatona Gillera przez hrabiego Władysława Platera w celu zabezpieczenia polskich zabytków historycznych i propagowania spraw polskich. W latach 1870–2022 muzeum mieściło się w zamku z końca XIII wieku
obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Zajta jest nie akuratna, fest ma być! Artykuł jest istotny, ale brakuje mu podstawowych treści. Rozwiń opisy lub wgraj dodatkowe ilustracje. Jeżeli masz pomysł, dodaj nową sekcję. Muzeum Narodowe Rok założenia: 1919 Otwarte: Wtorek-czwartek:9-15w okresie letnim: 11-17 Piątki:12-21 Weekendy:11-18 Strona WWW Obiekt wpisany dorejestru zabytków pod nr A-217w dniu 9 kwietnia 1979 r.[1] Muzeum Narodowe (niem. Kaiser Friedrich Museum) Kaiser Friedrich Museum -budowa Kaiser Friedrich Museum W 1894 roku władze pruskie powołały do życia pierwsze muzeum niemieckie – Provinzial Museum in Posen, od roku 1902 noszące nazwę Kaiser Friedrich Museum. Na potrzeby tego muzeum w latach 1900-1903 zbudowano nową reprezentacyjną siedzibę, projektu Karla Hinckeldeyna, a od roku 1904 przeniesiono tu zbiory Kaiser Friedrich Museum. W tym miejscu, po dwudziestoletnim zdeponowaniu w National – Galerie, znalazła się też kolekcja malarstwa Atanazego Raczyńskiego. Muzeum Narodowe w Poznaniu Powstało z połączenia kilku historycznych kolekcji - najstarsza z nich (Muzeum Starożytności Polskich i Słowiańskich w Wielkim Księstwie Poznańskim) powstała w 1857 roku przy Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk. W tym muzeum znalazły się darowizny Seweryna Mielżyńskiego dla PTPN oraz zakupione przez Mielżyńskiego zbiory Edwarda Rastawieckiego i miłosławska kolekcja rodzinna Mielżyńskich przekazana w 1871 r. dla PTPN. Zbiory te nazwane zostały Muzeum im. Mielżyńskich i otwarte dla publiczności w 1882 r. Muzeum Narodowe w Poznaniu po odzyskaniu niepodległości W 1919 roku, po odzyskaniu niepodległości, Muzeum Cesarza Fryderyka III przemianowano na Muzeum Wielkopolskie, przejęto wówczas zbiory z Muzeum Mielżyńskich. Podczas wojny ponownie nazwane Kaiser Friedrich Museum Posen. Wiele dzieł wywieziono w głąb Niemiec, reszty dokonały działania wojenne, zwłaszcza walki o Poznań w 1945 roku. Po II wojnie światowej stopniowo odbudowano zbiory, a w 1950 Muzeum Wielkopolskie zostało przekształcone w Muzeum Narodowe w Poznaniu. Muzeum Narodowe w Poznaniu przechowuje jedną z najbogatszych kolekcji sztuki w Polsce, która obejmuje zbiory Fundacji Raczyńskich i Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (zbiory Mielżyńskich). Muzeum Narodowe w Poznaniu (dotychczasowa nazwa: Galeria Malarstwa i Rzeźby) – Al. Marcinkowskiego 9 - obecnie siedzibą oddziału są dwa, integralnie zespolone ze sobą gmachy: historyczny, wybudowany w roku 1904, oraz nowe skrzydło udostępnione dla zwiedzających w roku 2001. W skład Muzeum Narodowego wchodzą oddziały: Muzeum Sztuk Użytkowych – w częściowo odbudowanym Zamku Królewskim Muzeum Miasta Poznania – w ratuszu Wielkopolskie Muzeum Wojskowe - Stary Rynek 9 Muzeum Instrumentów Muzycznych – Stary Rynek 45 Muzeum Etnograficzne - ul. Grobla 25 (wejście od ul. Mostowej 7) Poza Poznaniem: Muzeum Pałac w Rogalinie Muzeum Zamek w Gołuchowie Muzeum A. Mickiewicza w Śmiełowie W 2006 r. w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu znajdowało się 309 569 obiektów umieszczonych w 203 304 pozycjach inwentarzowych oraz 4 119 depozytów. Architektura budynku Siedziba Kaiser Friedrich Museum zaprojektowana przez Karla Hinckeldeyna to okazały eklektyczny gmach, tworzący z barokowym skrzydłem Bazaru wschodnią pierzeję Placu Wolności. Budynek wzorowany na berlińskim arsenale, który pełnił ówcześnie muzeum broni. Tak jak berliński arsenał, tak samo Kaiser Friedrich Museum miało rozsławiać niemiecką kulturę, o czym świadczyły wystrój elewacji i holu. Obok niezachowanych płaskorzeźb gloryfikujących sztukę – personifikacja Malarstwa, Rzeźby i Architektury w tympanonie, na fasadzie mozaikowe portrety najwybitniejszych artystów niemieckich, zastąpione obecnie, w tej samej technice nazwiskami polskich malarzy. Na elewacji południowej, miedzy oknami pietra, zachowały się podobizny Wenzela Jamnitzera i Hansa Burgkmaira, wplecione w alegorie ośmiu gałęzi rzemiosła artystycznego. Na elewacji wschodniej sgraffito wyobrażające trzy królestwa przyrody: przyrodę nieożywioną (Krajobraz powulkaniczny); fauny (skalisty wyspa z orłem, lwem i wężem) i flory (dorodna jabłoń na tle wodospadu). To wszystko ma się odnosić do zbiorów muzeum, ale też do rozpowszechnionego przekonania o szczególności Niemców do odczuwania. Równie bogaty w znaczeniu był wystrój przykrytego szklaną kolebką holu – ściany ozdabiały malowidła bogów olimpijskich oraz znanych z mitologii germańskiej – co miało podkreślać równorzędność kultur Północy i Południa, przy ścianach na konsolach popiersia symbolizowały cztery epoki kultury śródziemnomorskiej: egipską, antyczną, gotycką i renesansową. Do dzisiaj budynek ten, mieszczący obecnie Galerię Malarstwa i Rzeźby, stanowi jeden z ciekawszych przykładów monumentalnej architektury wystawienniczej, z centralnie usytuowanym holem i otaczającymi go salami ekspozycyjnymi. Źródła ↑ Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Poznaniu - Rejestr zabytków Galeria Kaiser Friedrich MuseumMuzeum Narodowe w PoznaniuMuzeum Narodowe w PoznaniuMuzeum Narodowe w PoznaniuMuzeum Narodowe w PoznaniuMuzeum Narodowe w PoznaniuMuzeum Narodowe w PoznaniuMuzeum Narodowe w Poznaniu - PortalMuzeum Narodowe w Poznaniu nowy gmachMuzeum Narodowe w Poznaniu Muzea Akademia Lubrańskiego • Brama Poznania • Izba Pamięci Jerzego Pertka • Mieszkanie-Pracownia Kazimiery Iłłakowiczówny • Lapidarium UAM • Makieta Dawnego Poznania • Muzeum Archeologiczne • Muzeum Archidiecezjalne • Muzeum Armii Poznań • Muzeum Broni Pancernej • Muzeum Etnograficzne • Muzeum Farmacji • Muzeum Feliksa Nowowiejskiego • Muzeum Historii Miasta Poznania • Muzeum Instrumentów Muzycznych • Muzeum Komunikacji Miejskiej • Muzeum Literackie Henryka Sienkiewicza • Muzeum Narodowe • Muzeum Powstania Poznańskiego - Czerwiec 1956 • Muzeum Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 • Muzeum Sztuk Użytkowych • Muzeum Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza • Muzeum Uzbrojenia • Muzeum Wiedzy o Środowisku • Pracownia-Muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego • Prezydencki schron przeciwatomowy • Rezerwat Archeologiczny „Genius loci” • Rogalowe Muzeum Poznania • Wielkopolskie Muzeum Wojskowe Muzea już nieistniejące Muzeum Antykomunizmu • Muzeum Historii Ruchu Robotniczego 20 stycznia, 2024 11:00 - 12:00. Oprowadzanie kuratorskie po wystawie „POWIADACZE. Dialog między sztuką współczesną a średniowieczną”. Muzeum Narodowe w Poznaniu Aleje Marcinkowskiego 9, Poznań, 61-745. Wystawa „POWIADACZE. Dialog między sztuką współczesną a średniowieczną” od 20 października wkracza w przestrzeń Noc Muzeów 2022 w Poznaniu powraca po przerwie. Tegoroczna edycja Nocy Muzeów odbędzie już w najbliższą sobotę (14 maja). Biorą w niej udział Muzeum Narodowe, Muzeum Archeologiczne, Muzeum Czekolady, Muzeum Broni Pancernej i Centrum Szyfrów Enigma. Jakie atrakcje czekają na mieszkańców Poznania? Znamy już cały program. Noc Muzeów odbywa się w wielu miastach Polski i Europy, także w Poznaniu i z roku na rok cieszy się coraz większą popularnością. Biorą w niej udział nie tylko poznańskie muzea, ale także instytucje kultury oraz prywatne galerie sztuki. W ramach Nocy Muzeów można bezpłatnie zwiedzać ciekawe miejsca, często niedostępne na co dzień. Noc Muzeów 2022 w Poznaniu Noc Muzeów 2022 w Poznaniu odbędzie się już w najbliższą sobotę, 14 maja. Tego dnia swoje drzwi dla zwiedzających otworzy Muzeum Narodowe czy też Wielkopolskie Muzeum Niepodległości. Otwarte będą także różne galerie i instytucje, takie jak Galeria Miejska Arsenał, Akademia Muzyczna czy Muzułmańskie Centrum Kulturalna-Oświatowe. Poza darmowym zwiedzaniem dla uczestników przygotowano wiele dodatkowych atrakcji. Wszystkie informacje dotyczące Nocy Muzeów 2022 w Poznaniu można znaleźć na stronie internetowej organizatorów. Program znajduje się aż na 11 stronach więc każdy znajdzie coś dla siebie. Możecie go znaleźć TUTAJ. Noc Muzeów 2022 w Poznaniu. Miejsca Noc Muzeów 2022 w Poznaniu zapowiada się niezwykle interesująco. Poniżej prezentujemy listę miejsc, które przygotowały atrakcje dla zwiedzających. MUZEUM NARODOWE W POZNANIU - Galeria Malarstwa i Rzeźby MUZEUM NARODOWE W POZNANIU - Muzeum Sztuk Użytkowych MUZEUM NARODOWE W POZNANIU - Muzeum Instrumentów Muzycznych WIELKOPOLSKIE MUZEUM NIEPODLEGŁOŚCI - Muzeum Powstania Wielkopolskiego 1918 - 1919 MUZEUM POWSTANIA POZNAŃSKIEGO - Czerwiec 1956 WIELKOPOLSKIE MUZEUM NIEPODLEGŁOŚCI - Schron Przeciwatomowy Dla Władz Miasta Poznania WIELKOPOLSKIE MUZEUM NIEPODLEGŁOŚCI - Muzeum Uzbrojenia MUZEUM ARCHEOLOGICZNE W POZNANIU - Pałac Górków MUZEUM ARCHEOLOGICZNE W POZNANIU - Rezerwat Archeologiczny Genius Loci CENTRUM SZYFRÓW ENIGMA - Poznańskie Centrum Dziedzictwa TRAKT KRÓLEWSKO - CESARSKI - Poznańskie Centrum Dziedzictwa BRAMA POZNANIA I GALERIA ŚLUZA - Poznańskie Centrum Dziedzictwa MUZEUM BAMBRÓW POZNAŃSKICH MUZEUM BRONI PANCERNEJ MUZEUM INSTRUMENTÓW I PRZYRZĄDÓW GEODEZYJNYCH MUZEUM ZIEMI UAM MUZEUM UNIWERSYTETU IM. ADAMA MICKIEWICZA MUZEUM FARMACJI MUZEUM ARCHIDIECEZJALNE - Akademia Lubrańskiego ROGALOWE MUZEUM MUZEUM UNITRY MUZEUM HISTORII UBIORU STOWARZYSZENIE ŁAZĘGA POZNAŃSKA Z UAP INTERMEDIA WARSZTATOWANIA ArtZagroda DWÓR PODSTOLICE 12. POZNAŃSKA GARAŻÓWKA INSTYTUT ZACHODNI GALERIA CENTRALA OŚRODEK SZKOLNO-WYCHOWAWCZY DLA DZIECI NIESŁYSZĄCYCH IM. JÓZEFA SIKORSKIEGO MUZUŁMAŃSKIE CENTRUM KULTURALNO-OŚWIATOWE HISTORYCZNA KAPLICA II ZBORU KOŚCIOŁA CHRZEŚCIJAN BAPTYSTÓW „KOINONIA” IZBA PAMIĄTEK REGIONALNYCH W KÓRNIKU W BNINIE GALERIA SZTUKI W MOSINIE GALLERY POLAND SWARZĘDZKIE CENTRUM HISTORII I SZTUKI UL. PADEREWSKIEGO W POZNANIU - ULICA WIELKICH MISTRZÓW RYSUNEKARCHITEKTURA POZNAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUK WYDAWNICTWO POZNAŃSKIE GALERIA VA - FUNDACJA PRO VERITATE ET ARTE GALERIA PIEC GALERIA MIEJSKA ARSENAŁ GALERIA JERZEGO PIOTROWICZA POD KORONĄ FOTOPLASTYKON POZNAŃSKI DOM POLONII SALON MUZYCZNY - MUZEUM FELIKSA NOWOWIEJSKIEGO AKADEMIA MUZYCZNA IM. IGNACEGO JANA PADEREWSKIEGO W POZNANIU BIBLIOTEKA UNIWERSYTECKA W POZNANIU KINO MUZA BIBLIOTEKA RACZYŃSKICH - Galeria Atanazego MIĘDZYNARODOWE TARGI POZNAŃSKIE TEATR POLSKI UNIWERSYTET ARTYSTYCZNY IM. MAGDALENY ABAKANOWICZ W POZNANIU TEATR WIELKI IM. STANISŁAWA MONIUSZKI W POZNANIU CENTRUM KULTURY ZAMEK [WIDEO] Siedlecka noc muzeów Witamy na stronie Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Narodowego w Szczecinie Inauguracja obchodów jubileuszu 10-lecia działalności TPMNS Nowe dzieła sztuki współczesnej w naszej kolekcji! Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Narodowego w Poznaniu – towarzystwo popularnonaukowe i kolekcjonerskie z siedzibą w Poznaniu przy Alejach Marcinkowskiego 9, tj. w siedzibie Muzeum Narodowego[1]. Towarzystwo powstało 13 marca 1975. Do grona założycieli należeli: prof. Kazimierz Malinowski (ówczesny dyrektor Muzeum Narodowego w Poznaniu), prof. Teresa Jakimowicz, prof. Alicja Karłowska-Kamzowa, Henryk Kondziela (pierwszy prezes), Stanisław Teisseyre, Zbigniew Toroński, Kazimierz Szuda i Lech Siuda (dwaj ostatni to kolekcjonerzy). Celami działania jest upowszechnianie wśród mieszkańców Poznania i Wielkopolski wiedzy o kulturze artystycznej, a także tworzenie więzi między społecznością lokalną a muzeum. Towarzystwo inspiruje także i finansuje zakupy eksponatów, organizację wystaw i wydawanie publikacji placówki i jej oddziałów. Rozwija też zamiłowania kolekcjonerskie członków. Inicjatorem zakupów muzealiów (od 1988) był prezes Jan Madziara. Wątek ten kontynuowali potem kolejni prezesi: Włodzimierz Maciej Stolzmann i Wrócisława Bergandy. Do 2013, ze składek członkowskich, zakupiono dla wszystkich oddziałów muzeum ponad 400 eksponatów (w tym dla Muzeum Etnograficznego prawie 200). Były to obiekty zarówno z kraju (np. z Biskupizny czy Polski południowo-wschodniej i wschodniej), jak i z zagranicy (Albania, Ukraina, Wenezuela). Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ MNP Bibliografia[edytuj | edytuj kod] Joanna Minksztym, Nie sobie, lecz następcom - Dary Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Narodowego w Poznaniu, materiał z wystawy, MNP, Poznań, 2013 Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod] Statut - dostęp Zbiory artystyczne. Niedostatecznie znanym faktem z historii Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk jest funkcjonowanie w nim Muzeum im. Mielżyńskich, które wyprzedziło powstanie Muzeum Sztuk Pięknych w Warszawie i Muzeum Narodowego w Krakowie, będąc zarazem w latach 70-tych XIX w. „najbogatszym muzeum publicznym na ziemiach

Organizatorami jubileuszu są: Towarzystwo Przyjaciół Narodowego Muzeum Morskiego, Urząd Morski w Gdyni i Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku. Pierwszy polski latarnik w Rozewiu. Wydanie biografii Leona Wzorka, napisanej przez jego prawnuczkę, nieprzypadkowo zbiega się w czasie z 200-leciem latarni.

Powstałe po odzyskaniu niepodległości Muzeum Wielkopolskie w 1919 r. przyjęło scalone zbiory polskie (Muzeum Starożytności Słowiańskich wraz z kolekcją ofiarowaną przez Seweryna Mielżyńskiego Poznańskiemu Towarzystwu Przyjaciół Nauk) oraz pruskie (Kaiser-Friedrich-Museum wraz z kolekcją Atanazego Raczyńskiego). T. Towarzystwo do Upiększania Miasta i Jego Okolic. Towarzystwo Genealogiczno-Heraldyczne w Poznaniu. Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Poznaniu. Towarzystwo Harmonia w Poznaniu. Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego. Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919. Galeria Sztuki Starożytnej Kurator galerii: Wojciech Jenerałek tel. +48 61 85 68 141 e-mail: w.jeneralek@mnp.art.pl Galeria Sztuki Średniowiecznej Kurator galerii: dr Patrycja Łobodzińska tel. +48 61 85 68 034 e-mail: p.lobodzinska@mnp.art.pl Galeria Muzeum Narodowe w Poznaniu, Al. Marcinkowskiego 9, 61-745 Poznań. Kierownik pracowni: Marek Peda tel. +48 61 85 68 163 e-mail: m.peda@mnp.art.pl. Starszy renowator: Renata Pilawska tel. +48 61 85 68 112. Starszy renowator: Łucja Błażeczek tel. +48 61 85 68 112. Starszy renowator: Ewa Maliczak tel. +48 61 85 68 112. Starszy renowator
Zwierzę przede mną. Wystawa w Muzeum Narodowym w Poznaniu jest efektem niemal rocznej współpracy z Instytutem Historii Sztuki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. To pierwsza w powojennej historii muzeum wystawa organizowana wspólnie przez studentów i muzealników. Kuratorzy z poznańskiego muzeum udostępnili zasoby magazynowe
Towarzystwo Przyjaciół Muzeum. Adres korespondencyjny: Aleje Marcinkowskiego 9. 61-745 Poznań. Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Narodowego w Poznaniu od nieomal 50 lat zajmuje się propagowaniem tej instytucji w społeczeństwie miasta Poznania i Wielkopolski. Dba o edukację kulturalną i artystyczną swoich członków.
Postrzeganie świata młodszego okresu przedrzymskiego w 100 lat po Die ostgermanische Kultur der Spätlatènezeit Józefa Kostrzewskiego”. Sympozjum zgromadziło około 30 uczestni- ków z Polski, Czech, Danii, Mołdawii, Niemiec i Norwegii. W jego trakcie wygło- szono 15 referatów naukowych i zaprezentowano 5 posterów.
• w kasie Muzeum Narodowego w Poznaniu (Al. Marcinkowskiego 9) w godzinach otwarcia Muzeum dla zwiedzających (kasa zamykana jest 30 min przed zamknięciem Muzeum) • lub przelewem na konto: Bank Gospodarstwa Krajowego Oddział w Poznaniu, 62 1130 1088 0001 3026 9720 0016 Tytułem: Kurs rysunku i malarstwa + imię i nazwisko. ZAPISY

Marcinkowskiego 9, 61-745 Poznań) – 7.05 – wyniki konkursu (na stronie internetowej mnp.art.pl) – 7 .06 o godz. 11:00 – wernisaż wystawy konkursowej i rozdanie nagród w Muzeum Narodowym w Poznaniu. – 7.06 – 16.06.2024 – wystawa konkursowa. – prace nagrodzone i wyróżnione zostaną przekazane Muzeum Okręgowemu w Toruniu

JSnHj.